شيمبار: 6- كوگ مو

ترجمه فارسي و متن ترانه كوگ مو از آقاي محمدعلي منجزي
دلِ مُو چي كوگِ كو هَردَم سي تو اِيخُونه
گُوش بِگِر به قَهقَهُم هِي دي مَگر بُهونَه

دلِ مُو چي اَفتَوِ دَمِ صُحوي چه پاكه
جُورِ مجنونِ دلُم، عاشُقِ سينه چاكه

صُداي كوگي اُويد جَلدي به ويرِت وَستُم
تُو بيو كوگِ مُني ز ديدن تُو مَستُم

كل چَشمۀ دلِت كوگِ دلُم نشَسته
نَترُم دي فِر زنُم، عشقت بالامِ بَسته

نَدونُم چه بِت گُدُم يَهَو به دل گِرهدي
يه شَوي بي دُنگِ مو ز لُونُم فِر گِرهدي

دلِ مُو چي پازِني ولا سيت بي قَراره
سي دلُم صيّادِ غم هَر دَم تير اِدراره

مو بُهار و نَرمه بارونُ چَويلِ هِشتُم
تا قيامت وا تونُم اي كوگِ سينه رَشتُم

اِرِوُم ز دست تو و بختِ خُم گُروسُم
دي مُنه دِرُم مَده اَر نه ز ديريت سُوسُم

ندونُم چه كردُمه ولا كه زُم بُريدي
مُوبه خُم شك ني كنم گُلم ز مُو چه ديدي

كلِ چَشمه ايي اِروُم گُلا بُووينِه چينُم
بَساكم مو ري تُونه گُلم دُوارته بينُم

دل مو چي چَشمه ايي بالِس ز پينه تازه
بي بَفايي كم بُكن وا مو دِلت ني سازه

دزفول 1382
كبك من
دل من مثل كبك كوه، هرلحظه براي تو [آواز] ميخونه
گوش بده به آوازم هي ديگه نگير بهونه

دل من مثل آفتاب دم صبح چه پاك است
مثل مجنون است دلم، عاشق سينه چاك است

صداي كبكي اومد، يكدفعه به يادت افتادم
تو بيا! كبك من هستي! از ديدن تو مست هستم

كنار چشمه ي دلت كبك دل من نشسته
نميتونم ديگه پر بزنم، عشقت بال هام رو بسته

نميدونم چي بهت گفتم يكدفعه به دل گرفتي
يك شب بي صدا از لونه ام پَر گرفتي

دل من والله مثل بز كوهي (پازن) برايت بيقرار است
براي دلم شكارچي غم هر لحظه تير در مياره

من بهار و باران نرم نرم و بوي خوش گل ها را رها كردم
تا قيامت با تو هستم اي كبك سينه حنايي من

بروم از دست تو و بخت خودم فرار كنم
ديگه من رو دورم نده (سر كارم نذار) از دوري ات مي سوزم

نميدونم چه كردم والله كه ازم بريدي (جدا شدي)
من به خودم شك نمي كنم گلم! از من چه ديدي؟

كنار چشمه اي بروم گل هاي بابونه بچينم
شايد من صورت تو رو گلم، دوباره ببينم

دل من مثل چشمه اي، كنارش پونه ي تازه است
بي وفايي كم كن؛ دلت با من نمي سازد

شيمبار: 5- آواز چو كلاك

ترجمه فارسي و متن ترانه چو كلاك از آقاي محمدعلي منجزي
مُو كه پازِنِ كوهُم ز كو وَرَستُم
مُو كه فِر زَيدُم چي كوگ، يَهو نِشَستُم

كــُيــَـنــِه شال و قَوام، تُفنگِ دستُم
چُوكلاكي روزگار داده به دستُم

مُو كه لامِردونم فَرش ز قالي رنگي
هُم نِشينونُم پيا بيدن و جَنگي

مُو ز دستِت روزگار دي گِله مَندُم
كس صُداسَم ني دِرا به روزِ تَنگُم

كــُـيــِـه رَهد دي كدُ و بالا و بُلندُم
شَو به ليلَه ، روز به شيمبار اِمَندُم

كار دُنيانِ بِنَه اَويم زِمين گير
مِنه بيشه شيرِ نر يَهَو اِيبُو پير

دي به ناكس دست كشيدن سي موسَخته
اي خُدا ز خَو بيار كن ديه بَخته

دزفول 1386
آواز چوب عصا
من كه مثل بز كوهي [چست و چالاك] بودم، از كوه افتادم
من كه مثل كبك پر مي زدم، يكدفعه نشستم (زمينگير شدم)

كجاست شال و قبا و تفنگ دستم
روزگار، چوب عصايي داده به دستم

من كه اتاق پذيرايي ام پر از فرش هاي رنگي بود
همنشينانم مرد و جنگاور بودند

من از دست روزگار ديگه گله مند هستم
كسي فريادرسي نمي كند در روز تنگدستي ام

كجا رفت قد و بالا و بلندي ام (رشادت و جواني ام)
شب به ليله و روز در شيرين بهار مي ماندم

كار دنيا رو بنگر، [كه چطور] زمين گير شدم
توي بيشه، شير نر يكدفعه پير ميشه

ديگه دست كشيدن به سمت غريبه (طلب كمك) براي من سخته
اي خدا از خواب بيدار كن ديگه بخت [من] رو

شيمبار: 4- بارون

ترجمه فارسي و متن ترانه بارون از آقاي محمدعلي منجزي
تَش گِرهدهِ آسمُون / سُهد زِمين و غَلِه مُون
حُشك اَويده چَشمه مُون / اَو نداره مَشكِمُون

غَله ها حُشك آبيدن / بُهونانِ وُر چيدن
تُهيا ديه نيان / بُلبُلون چه وابيدن

گَلِنه كُيه بَريم / بُهونِ كُيه زَنيم
دست كَشيم به آسِمُون / سَوزينه كُيه خِريم

بَختِمُون ايگُوي به خَو / تيامون گِرهدهِ رَو
كُيه ريم بِجُستِ اَو / لاشِمُون گِرهدهِ تَو

اَورِ دِرار به آسمُون / بيار ز راستِ مالِمون
مَر چه اِيبو كه تُك تُكي / بارون زني به مُلكِمون

بارون بزن بارون خُو / چَشمه بياره اَو ز نُو
كَوگُون كه رُهدنه، بيان / قَهقه زنن به كُو ز نُو

زِت اَويديمِ جُدا / دست مونه بِگِر خُدا
نُوكَرونِ حُونَتيم / بارون دي بزن خُدا

دزفول ـ 1381
باران
آتش گرفته آسمان / سوخت زمين هاي زراعي و گندمزارهايمان
خشك شده چشمه ي آب ما / آب نداره مشك ما

گندمزارها خشك شدند / سياه چادرها را جمع كردند
تيهوها (تيهو يا تهي نام پرنده اي) ديگه نمي آيند / چه بر سر بلبل ها آمد

گــَلّه را كجا به چرا ببريم؟ / سياه چادر ها را كجا بر پا كنيم؟
به سوي آسمان دست بلند مي كنيم / [و مي گوييم] سرسبزي را از كجا بخريم؟

گويي كه بخت ما به خواب رفته / چشمانمان به آسمان دوخته شده است
كجا به دنبال آب برويم / بدنمان از بي آبي تب گرفته است

[اي خدا] ابرهاي خودت را به آسمان بياور / بياور نزديك روستاي ما
مگر چه مي شود كه چكه چكه اي باران به زمينهاي ما بِزَني؟

باران بزن! باراني خوب / كه دوباره چشمه هايمان پر آب شود
كبك ها كه از رفته اند برگردند / قهقهشان (آواز كبك) را دوباره در كوه سر دهند

از تو جدا شديم خدا / دستمان را بگير خدا
همه ي ما نوكران درب خانه ي توئيم / باران بزن ديگر خدايا

شيمبار: 3- شو مال

ترجمه فارسي و متن ترانه شو مال از آقاي محمدعلي منجزي
شَو آسمُــونِ مالِمُـــون، ز آستــــاره بـِرچ ايزنــه
شَــوا كه دلتنـــگه دلُـم، خيــالته بَنــگِ ايزنه

به شَو كه مَه ز راسـتِ كُــه، تُرك تُرك ايا زَنــه
دلُــم ز بــي كسي تُونه، هُـــوار و هَيجار ايزَنه

به شَو صُداي چَشمه اي، شُرنگ شُرنـگ زدلِ كُه
خَـوَر نـــداره زم خـدا، كه تَش گِرهده دلِ مو

دلُــم سي تو بِجورِ اَو، كه سرتَـشِ اُوي بِجُـــوش
اِســـا بِريـم هَرسِ تيام و ويرِ تو زم بَره هــوش

به شَـو خيالت زي سرُم، چِنـــه مجنون لِيوه تَرُم
تو خُــت خِه دوني نَتـرُم، شَوانـه بي تو سر بَرُم

ز مالِمـُون اِرُم بِدَر، گِرهــــده لاشُــم تَوِ ســـَرد
به مَــه و آستــاره اِگُوم، دلُم پُره غُصــه و دَرد

چـه وا كُنم به روزگار، مُنـُـم پيـــاده تو سُـــوار
خيــالت دي مُنه كُشــه، به روز ايبو يا شَوهِ تار

خُدا دي پام ني ره بِه مال، اِگُوي كه سُهده پِرك و بال
دي عشقِ پاكِس مِن دلُم، بِجُورِ چَشمه اي زُلال

دزفول ـ 1382
شب روستا
شب آسمان روستاي ما از ستاره برق مي زند
شب ها كه دلتنگ است دلم، خيال تو را صدا مي زند

شب ها كه ماه از سمت كوه آرام آرام بالا مي آيد
دلم از بي كسي تو را، فرياد (1) و صدا مي زند

در شب صداي چشمه اي، از دل كوه مي آيد
[يار من] خبر ندارد از من اي خدا! كه دل من [از دوريش] آتش گرفته

دل من براي تو مثل آبي كه روي آتش است به جوش مي آيد
مي سايد به صورتم اشك چشمهايم را و ياد تو هوش را از [سر] من مي برد

يكباره عشق تو به سرم زد، از مجنون ديوانه تر شدم
تو خودت مي داني كه نمي توانم بي تو شب ها را به صبح برسانم

از روستا ميروم بيرون، بدنم را تب سردي گرفته
به ماه و ستاره ها مي گويم، دلم پر است غصه و درد

چه بايد بكنم با روزگار (از روزگار شكايت دارم) من پياده ام و تو سوار
روز باشد يا شب تار، عشق تو مر ا مي كــُشد

خدايا ديگر پايم نمي رود به مال (نمي توانم كه به روستا برگردم)، انگار كه پر و بالم سوخته (ناي رفتن ندارم)
ديگر عشق پاكش در دل من گويي چشمه اي زلال است

شيمبار: 2- خريدار تو

ترجمه فارسي و متن ترانه خريدار تو از آقاي محمدعلي منجزي
دلُم خِريدارِ تُونه / به شَوق ديدارِتُونه
مُنه هر روُ تو ايكُشي / كَواوهِ تَش چالِه تُونه

دلُم كه دلدادهِ تُونه / به شَو كه بُو يادهِ تُونه
چه وابيدُم چه وُرم اَويد / يُو هَم ز بَخت طاله خُومه

ايام بِه دينِت گُرّهِ گُر / ايام بِه جُستِت رَه و تُر
دِرُم مَده بِدينِ خُت / تيام ز هَرسام پُرّهِ پُر

دلم ايخواست كه يَه دَمُون / نشينُم بات زيرِ بُهون
كه دردِ دل سي يَك كنيم / بَفا نداره اي زمُون

كَدُم زنُم به پُشتِ بَرد / ز دل كَشُم يَه آهِ سَرد
بيو كه بي تو نَتَرُم / اَويده رنگُ و ريم به زَرد

دلم دي پُر ز درد اَويد / دلت چي سَنگ و بَرد اَويد
بَفا ديه نداري تُو / دلُم ز حرفات سَرد اَويد

دلُم ديه نداره تُو / ز دستِت خُو زَنه به كُو
بيو تو دي مُنه مَكُش / خُووي بُكن وا دلِ مُو

دلم دُو وارتِه بي كَسه / كَسي بِه دادُم ني رَسه
خدا دُونه اَير بياي / دي جُون به قالُوم رَسه

دزفول ـ بهمن 1384
خريدار تو
دلم خريدار تو است / هميشه به شـوق ديدار تو است
من را هر روز تو مي كشي / با آتش عشقت دلم را كباب مي كني

دلم كه دلداده ي تو است / شب كه مي شود به ياد تو است
چه بلايي بود كه به سرم آمد / اين هم از شانس و طالع خودم است

پشت سر هم به دنبالت مي آيم / به جستجوي را و مسير تو مي آيم
مرا به دنبال خودت مكشان / چشمهايم از اشك هايم پر شد

دلم مي خواست كه يك لحظه / با هم زير سياه چادر بنشينيم
كه درد دل براي هم كنيم / چون اين دنيا وفا ندارد

كمرم را مي زنم (تكيه مي دهم) به پشت تكه سنگي / از ته دل آه سردي مي كشم
بيا كه بي تو نميتوانم / رنگ و رويم به زردي آمده است

دلم ديگه پر از درد شـده / و دل تو مثل سنگ شــده
وفانداري ديگه تو / دلم از حرف هايت سرد شد (حرفهايت را باور نمي كند)

دل من ديگر تاب (طاقت) ندارد / از دست تو ميخواهد بزند به كوه (سر به كوه بگذارد)
بيا ديگه تو من را [بـا بي وفايي ات] نكُش / خوبي بكن با دل من

دلم دوباره بي كس است / كسي بـه داد من نمي رسد
خدا مي دونه اگر بياي / گويي جان به قالبم (كالبدم) مي رسد

شيمبار: 1- بهونه

ترجمه فارسي و متن ترانه بُهونه از آقاي محمدعلي منجزي
كوگِ خُش خون و قشنـگِ كُـوهِ تارازُم تُوني تُو
اَوِ پـاكِ چَشــمه سارِكُـوه كُهرنگُـم تُوني تُو

دي گُلا سُهـر و بِنَوشِ دشتِ لاله ني رَسن بِت
مَـهِ چارده بِه شَـوه تار و سياهُم دي تُوني تُو

تُو بِجُــورِ سَـوز و سيــري بَعــدِ بارونِ دِراهـي
تـو كِلَــوسِ كُـوهِ زردي كه مِنه برفِ دِراهي

مو بِجُورِ غَله حُشــكي مَنـدُمه مَنـديرِ بـــارون
تُو ايگُوي بادِشمالي، دلِ پاكِت چَشمِه سارون

دي خُدا دُونه كه وا تو هر چه خار ايبون گُلستـُون
مُــو اِدُونُــم اَر نَيـايي زِندهيم ايبو زِمسـتُون

تو بيو دي مو دلُم بي تو هَمِس شَو به غَمُــونِـه
تو بيو دي نگـــرُم شَو ويــرتِ روزا بُهُـــونه

خُت خِه دُوني كه ندارم هُمــدُرنگ و هُم زَوونــي
تو بيو تا كه نرهـده عمـــرِ كوتا و جــــَوني

موشَوا تا به خُروس خون تي به ره مَندير اِواستُم
بُو چَويل، فصلِ بُهـارِ بعدِ تو مو دي نَخواستُم

دزفول ـ 1386
بهانه
كبك خوش صدا و قشنگ كوه تاراز من تو هستي؛ تو!
آب زلال چشمه ي كوه «كوهرنگ» من تو هستي؛ تو!

ديگه گل هاي سرخ و بنفش دشت لاله نميرسن به تو (به زيبايي تو نيستند)
ماه شب چهارده به شب تار و سياه من تو هستي؛ تو!

تو مثل رنگين كمان هستي، بعد از باران در مي آيي
تو كرفس كوه «زردكوه» هستي كه از درون برف در مي آيي

من مثل گندمزار خشكي منتظر باران
تو گويي باد شمال هستي، دلت پاك تو مثل آب چشمه هاست

ديگه خدا مي داند كه با تو (اگر با تو باشم)، هرچه خار ميشوند گلستان
من مي دانم كه اگر [پيش من] نيايي، زندگيم زمستان مي شود

تو بيا [و ببين] ديگه بدون تو دل من در شب ها همه اش غمگين است
تو بيا [پيش من] تا ديگه شب ياد، و روز بهانه ي تو رو نگيرم

تو خودت مي داني كه بجز تو هم صحبتي ندارم
تو بيا [پيش من] تا نرفته جواني و عمر كوتاه

من شب ها تا به صبح چشم به راه تو مي مانم
بوي خوش علف هاي خوش بو در فصل بهار را بعد از تو ديگر نمي خواهم